Ik mocht dit jaar de opening verzorgen van de Formula 1 race te Zandvoort samen met optredens van Kris Kross Amsterdam en Tino Martin. Samen met de 90.000 fans op alle tribunes, creërden wij een vlaggenactie die zijn weerga niet kende. Na de race ging het feest nog even door in de Fanzone en waren er optredens van Joël Borelli, Flemming, Tino Martin en Kris Kross Amsertdam.
Dit jaar had ik het voorrecht om het nieuwe hoofdpodium op de Zwarte Cross te mogen openen samen met Armin van Buuren en Awn Maarof.
Dance, opera en illusie.
Vrouw gaat in een kist. Doek erover. Doek wordt weggetrokken en de vrouw is verdwenen. Doek gaat er weer overheen, wordt weer weggetrokken en daar is de vrouw weer. Of opeens twee. We hebben deze truc en de tientallen variaties met vuur en zwaarden al vele malen gezien, maar toch is Face the Future de meest adembenemende én charmante voorstelling uit de loopbaan van Hans Klok. Hij kan weer jaren vooruit.
Patrick van den Hanenberg 11 augustus 2024, 15:18
De aankleding van de high tech show is meesterlijk, Las Vegas optima forma
Het is nog steeds wat moeilijk te geloven, maar de absolute wereldtop van het gilde der illusionisten is geboren in Purmerend en heeft een loods in IJmuiden waar al die magische kisten staan opgeslagen. Daar ligt ook een stapel opgevouwen kartonnen dozen, alsof er voorbereidingen worden getroffen voor een verhuizing. De eenvoudige dozen vormen de basis voor een krankzinnige truc die Hans Klok jaren in bezit probeerde te krijgen: de Doos van Moretti. De Duitse illusionist Hans Moretti kroop voor zijn beroemdste stunt geketend in de doos, waarna mensen uit het publiek naar hartenlust zwaarden op willekeurige plekken in de doos mochten steken. Uiteraard kwam Moretti er ongeketend en ongeschonden uit.
Klok is de enige illusionist die de rechten op het ‘Schwerterkarton’ van Moretti heeft bemachtigd. Na de dood van Moretti in 2013 kwam diens zoon met een stapel dozen naar IJmuiden en tegen een bedrag waar je een huis voor kunt kopen legde hij de ingewikkelde werking van het ‘Schwerterkarton’ uit. Klok is maandenlang elke dag in de doos gestapt, om er zeker van te zijn dat hij zich in veiligheid kan stellen. Illusionisme is gevaarlijke topsport.
Meerwaarde aan klassiekers
Klok heeft zelf geen klassiekers bedacht, maar koopt zo nu en dan een attribuut, waardoor hij trucs van onder anderen Houdini kan uitvoeren, of de zwevende lamp van de Amerikaanse illusionist Harry Blackstone. Maar daar moet je dan wel mee om weten te gaan. Door zijn geweldige performance geeft Klok meerwaarde aan klassiekers.
De act met de kartonnen doos is ingebed in een verhaal dat Klok in Face the Future vertelt over de strijd tussen nep AI-amusement en het ware handwerk. Om zijn avatartegenstander (Hans Lok) te verslaan, moet hij tijdens een tijdreis aarde, water, vuur en lucht verzamelen. Dat brengt de show onder meer naar het oude Egypte en het Parijs van de negentiende eeuw. De aankleding van deze high tech show is meesterlijk, Las Vegas optima forma. Maar het charmante van Klok is dat er ook ruimte is voor de kleinschaligheid van goochelen en een ‘buurmangesprek’ met de zaal.
Klok wordt niet alleen ondersteund door de superprofessionele Magic Divas en enkele mannelijke dansers, maar heeft als extra cadeau mimespeler Kevin Gorczynski meegenomen. Onder zijn artiestennaam Kevinski speelt hij een paar wonderschone solo’s, die mooi in het verhaal zijn geplaatst door regisseur Stanley Burleson. Eenmaal buiten moet de bezoeker echt even op adem komen.
Theater
Face the Future
Door Hans Klok
Gezien: 9-8, Amsterdam
Te zien t/m 25-8 in Koninklijk Theater Carré
Bron: Parool.nl
De illusionist onderzoekt in Face the Future wat de invloed is van virtual reality en AI op zijn vakgebied.
Joris Henquet 11 augustus 2024, 15:11
Illusionist Hans Klok in zijn show ‘Face the Future’.Beeld Roy Beusker
Hans Klok is verzeild geraakt in zijn eigen computergame. Via flitsende projecties op een podiumbreed beeldscherm belandt hij in de wereld van virtual reality, als er met AI een kwaadaardige dubbelganger is gecreëerd die luistert naar de naam Hans Lok.
Om een ontmoeting in het jaar 3085 te realiseren moet Hans Klok in zijn tijdmachine stappen en de vier elementen aarde, water, lucht en vuur verzamelen. Alleen door eerst naar het verleden te reizen, zoals het oude Egypte, kan Hans naar de toekomst reizen om daar zijn gemaskerde digitale concurrent verslaan.
Over de auteur
Joris Henquet schrijft voor de Volkskrant over cabaret, stand-upcomedy en musical.
Nederlands top-illusionist Hans Klok is de eerste om in interviews met een lach te zeggen dat zijn verhaallijnen niet zijn sterkste punt zijn, maar in zijn nieuwe spektakelshow Face the Future is wel erg veel flauwekul bijeen gebracht. De futuristische avonturen van Klok en zijn kompaan, de clowneske mimespeler Kevinski, nemen ditmaal erg veel ruimte in.
De verhaallijn is vergezocht en over de top, al moeten we niet vergeten dat Klok familievoorstellingen maakt. De leeftijdsindicatie is ‘geschikt voor 8+’. Het is goed mogelijk dat de jongere kijkers wel zullen smullen van dit verhaal.
Klok maakte een voorstelling waarin hij de invloed van virtual reality en AI op zijn vakgebied onderzoekt. Zijn heilige overtuiging is dat live-entertainment belangrijk is en nooit zal verdwijnen. Maar om dat punt te maken is in de regie van Stanley Burleson een show in elkaar gezet met juist veel videobeelden en digitale effecten.
Het neemt niet weg dat de illusies en trucs van Klok, ‘The world’s fastest magician’, zoals altijd van hoog niveau zijn. We zien de vele succesnummers op Kloks repertoire, waaronder de talloze boxen en kisten waarin hij zichzelf en zijn assistenten laat verdwijnen én wederkeren.
Er zijn stunts met zware kettingen, brandende fakkels, scherpe spijlen en zelfs een grote guillotine. De bijzondere Doos van Moretti, een kartonnen doos waarin Klok verdwijnt en zich laat doorboren met zwaarden, is weer present. Net zoals de door Harry Houdini geïnspireerde ontsnappingstrucs.
Tussen al het bombast vallen de kalmere momenten op waarin Klok de magie van het goochelen centraal stelt. In een mooi vormgegeven scène in het Frankrijk van 1850 voert Klok de betoverende truc van goochelaar Harry Blackstone uit met een gloeilamp die in het donker door de zaal zweeft. Even later is er een hoogst verrassende truc met een kledingstuk van een man uit het publiek.
Zo schotelt Klok zijn publiek een onaantrekkelijke toekomst van het illusionisme voor, terwijl het verleden ervan zorgt voor nostalgie, vakmanschap en momenten dat je mond openvalt van verbazing.
Face the Future
Theater
★★★☆☆
Door Hans Klok en zijn Diva’s of Magic. Regie Stanley Burleson.
9/8, Koninklijk Theater Carré Amsterdam. Aldaar t/m 25/8. Daarna landelijke tournee t/m 19/1/2025.
Illusionist Hans Klok in zijn show ‘Face the Future’Beeld Roy Beusker
Bron: Volkskrant.nl
Toverhomo, L’ Oreal model, windmachinewonder, aan bijnamen geen gebrek. Hans Klok verplettert Carré met het fonkelnieuwe, avondvullende programma Face the Future. Sappige verdwijn- en wisseltrucs worden afgewisseld met verbluffende decors, waarbij AI en Virtual Reality de boventoon voeren. Hans gaat ervoor, hij verleidt iedereen met een ritje in zijn tijdmachine.
In het jaar 3085, ver verwijderd van het heden, staat de beroemde illusionist Hans Klok voor een cruciale missie. Met drie lenige dames en een groep gespierde mannen reist hij door eeuwen en culturen, op zoek naar de vier elementen: aarde, water, lucht en vuur. Deze zijn nodig om zijn op hol geslagen digitale avatar te stoppen. Om dit klaar te spelen, achtervolgt Klok zijn digitale dubbelganger – een pratend virtual reality masker, geprojecteerd op groot scherm – door de tijd, totdat deze in een fysieke vorm verandert.
Met wapperend haar en witte blouse – bovenste knoopjes open – verovert hij Carré vanaf de eerste seconde. Klok is een entertainer pur sang. Zijn show, met vet Amerikaanse flair, combineert donderende geluidseffecten en indrukwekkende lichtshows. Rechterhand Zarina Potapova, zijn vooraanstaande diva in de magie, doet denken aan de boze heks Maleficent inclusief zwarte cape. Kort na aanvang verschijnt ze uit de eerste toverdoos, later begeleid door Jenily Wagenmakers en Bo Ufkes. De drie zwepen het publiek op, laten je je lippen aflikken; allen excelleren in buigzaamheid en présence.
Face the Future voelt als twee uur dwalen in een snoepwinkel, met muren van Haribo en vloeren van regenbooglolly’s. Klok legt uit dat ieder publiek uit twee groepen bestaat: groep 1 leunt ontspannen achterover en denkt: ‘Laat Klok maar een trucje doen’, terwijl groep 2 kritisch meekijkt en probeert zijn geheimen te ontrafelen. Voor die laatste groep heeft hij slechts één boodschap: ‘Heel veel succes!’
Wereldgeschiedenis
Klok heeft een grenzeloze interesse in de wereldgeschiedenis. Dat wordt duidelijk wanneer hij door verschillende tijdperken reist: van het oude Egypte en de Middeleeuwen tot het Parijs van 1850 en de verre toekomst. Onderweg verzamelt hij de vier verloren elementen te midden van verbluffende decors, van grafkelders tot piramides, terwijl hij door de tijd navigeert in zijn tijdmachine.
De show bevat ook een kritische noot, want wat gebeurt er als de mensheid botst met technologie? In het uitbeelden ervan zijn het de fysieke illusies in samenwerking met zijn assistentes die muziek en decor overstijgen. De ene verdwijnt in een smalle kast met dubbele muren, waar zelfs geen kleuter in past, terwijl de ander spoorloos raakt wanneer Klok een rode doek over haar lichaam drapeert.
Voor de leek: magie draait om tien basisprincipes: verdwijnen, zweven, creëren, transformeren, verplaatsen, doordringen, herstellen, ontsnappen, teleporteren en voorspellen. In deze show blinkt Klok vooral uit in het verdwijnen. Een vrouw stapt in een kist, de gespen worden strak aangetrokken, en bij het openen is ze pats boem opgelost. Zonde is dat de truc zo vaak wordt herhaald dat het publiek gaat verlangen naar meer variatie. ‘Of laat het in godsnaam een hele treincoupé zijn als dit zo doorgaat’, fluistert een chique dame op de elfde rij.
Klok verrast vooral met zijn kleinere, meer poëtische illusies. Bevlogen vertelt hij over de gloeilamp, uitgevonden door Thomas Edison, al was goochelaar Robert Houdin (Leuk feitje: Houdini heeft Houdins naam ingepikt, door er een ‘i’ achter te plaatsen) volgens zijn Franse landgenoten de echte uitvinder van de lichtbron. Klok laat de gloeilamp tot in de zaal zweven, en doet dat samen met zijn collega, een voortreffelijke mimespeler, die zeer waarschijnlijk Kloks onderbewuste speelt. Wat volgt is een romantische passage, waarbij de mimespeler een gelijke vindt in een blauwe damesjurk, bevestigd aan een kapstok. Innemend brengt hij deze ‘fictieve vrouw’ tot leven, danst met haar, kust haar.
Klok is een fantastische beroepsbedrieger. Niet alleen zijn illusies, maar ook zijn feilloze gevoel voor slechte humor (de lekkere variant) sluiten geweldig goed aan bij ‘het merk’ Hans Klok. Alleen hij komt weg met opmerkingen over ‘een avondje klok kijken’ en domme blondjes. Ook al serveert de top-illusionist aan het eind geen bijzondere klapper, samen met zijn vrouwen is hij er om te blijven. Veni, vidi, vici, aldus Julius Caesar. Ik kwam, ik zag, ik overwon.
Foto’s: Roy Beusker
Bron: Theaterkrant.nl
Door: Nik Waldram en Frens te Kiefte
Hoe de Hans Klok van de toekomst eruitziet blijft ongewis, maar in het heden is hij nog altijd een overrompelende showman.
In de nieuwe voorstelling ‘Face the Future’ gaat illusionist Hans Klok de strijd aan met een kunstmatige intelligentie-variant van zichzelf. De AI-bot (in de persoon van een anoniem masker en donkere stem) met de naam ‘Hans Lok’ heeft als doel de echte Klok te vernietigen en in de toekomst zijn lichaam over te nemen. Om deze digitale dubbelganger te verslaan reist de fysieke illusionist naar het verleden en de toekomst. In verschillende tijdperken vindt hij de elementen: aarde, water, lucht en vuur.
Nadat assistent Kevinski (in de persoon van silent comedian Kevin Gorczyński) de verzamelde elementen volgens Kloks instructies “op het juiste moment, op de juiste plaats” in positie brengt, verdwijnt de AI-illusionist voorgoed.
Dat dit verhaallijntje tot op het ongemakkelijke af simpel is uitgesponnen, mag blijken uit de bovenstaande quote die in feite de simplistische climax van het verhaal vormt.
Hans Klok en Kevinski. (Foto door: Frens te Kiefte)
Hoe weinig de rode draad an sich ook overtuigen kan, het is niet waar de show om draait. Want live in actie op het theaterpodium – in dit geval dat van Koninklijk Theater Carré – heeft Hans Klok nog niks aan kracht ingeboet.
Met zijn (over)bekende illusies en showmanship zweept hij het publiek op tot ware ovaties. Elke verschijnende of verdwijnende Diva of Magic leidt tot hoorbare verbazing. Klok hoeft maar zijn vuist op de steken na een geslaagde truc – met telkens weer die triomfantelijke blik alsof hij zelf ook verbaasd is – en het publiek klapt enthousiast mee. Op deze golven van enthousiasme vliegt de avond snel voorbij.
Na twee bekende illusies als opwarmertje, zelfs de muziek en choreografie zijn in twintig jaar niks veranderd, neemt de AI-bot Hans Kloks eeuwige repertoire op de hak: “Nog altijd dezelfde trucs, dezelfde grappen? Ik zie vooral een oude, vermoeide Klok.”
Magic in the air! (Foto door: Frens te Kiefte)
Deze zelfreflectie biedt in theatraal opzicht een van de interessantste aanknopingspunt. Nu de jaren gaan tellen, klinkt vaker de vraag hoelang hij de ‘mooi boy’ stijl volhoudt. Zijn eigen antwoord op deze vraag: ‘een oude klok vergaat niet’. En daarom mogen we gewoon genieten van de razendsnelle Hans Klok die overduidelijk nog niet aan energie heeft ingeboet.
De ondertitel van Face the Future zou dus ‘Forever Young’ kunnen zijn. Dat geldt niet alleen voor Hans Klok zelf, maar zeker ook voor zijn vaste Diva of Magic Zarina Potapova. De Russin met een balletachtergrond, vormt een waardige evenknie voor de dominante podiumpersoonlijkheid van Klok. Elke blik of handgebaar is raak en laten je graag overgeven aan de wereld van schijn en illusie.
Zarina en Hans. (Foto door: Frens te Kiefte)
Dat karakter, het ware artiest-zijn, straalt af van alle assistenten en dansers die op het podium verschijnen en even snel weer verdwijnen. Ook op de dramaturgisch zwakke momenten waarin de verhaallijn wat geforceerd over komt, is de ‘performance’ overtuigend. Het strakke lichtontwerp, dito choreografie en sfeervolle set-designs, versterken de performance. In de regie van Stanley Burleson staat Kloks gezelschap weer in de stralende lijst die het verdient.
Hans Klok. (Foto door: Frens te Kiefte)
Af en toe knispert naast het showgeweld ook echte magie in de zaal. Dat gevoel ontspringt bijvoorbeeld wanneer Klok de beroemde gloeilamp van Harry Blackstone over het podium en kort door de zaal laat vliegen. Dat kleine lampje, zo bekend en toch zo abnormaal wanneer het eenzaam in de lucht zweeft, creëert een romantisch filmische sfeer.
Maar denk ook aan de grote gaasdoek-constructie, waarin Hans de ene na de andere assistent laat verdwijnen.
Een andere zeldzame klassieker is de ‘zwaardendoos van Moretti’. Geen ingewikkelde toestellen maar gewoon een kartonnen box met de illusionist erin, en twee vrijwilligers uit het publiek die ogenschijnlijk lukraak stevige zwaarden door de wanden spietsen. Wanneer de zwaarden weer geweken zijn en de doos opent, blijkt Hans Klok zich ook nog te hebben verkleed tot stuntman annex spreekstalmeester.
De waanzinnige illusie van die andere Hans: Hans Moretti. (Foto door: Frens te Kiefte)
Dat de daaropvolgende rariteiten-circus-sfeer eerder extreem nostalgisch aandoet dan futuristisch – volgens het verhaal zitten we intussen in het jaar 2095 – verklaren we dan maar met het feit elke oude trend vanzelf weer hip wordt. En sommige fenomenen zijn gewoon tijdloos, zo bewijst de honderd jaar oude Moretti-truc.
Het immense videoscherm is een enorme meerwaarde in de show. Haarscherpe beelden creëren de juiste setting. Het scherm faciliteert scènes van grootsheid, maar het is ook bij machte om op de juiste momenten kleinere ‘nachtclub-achtige tafereeltjes’ te laten ontstaan.
Face the Future. (Foto door: Frens te Kiefte)
Het grote versus het kleine is überhaupt een wisselwerking die gedurende de avond meermaals terugkomt. Hans laat naast het illusie-geweld ook een aantal verrassende kleinere goocheltrucs zien. Denk daarbij aan kaarttrucs die voor de grote theaterzaal te volgen zijn via een videoscherm. Dat die beelden redelijk old-skool worden gemaakt door een cameraman die op het podium staat, terwijl daar – in lijn met de voorstellingthematiek – ook modernere en minder pontificale oplossingen voor zijn: dat zien we door de vingers.
Wat we minder door de vingers zien, is die ene pijnlijke fout van een van de Divas of Magic. Tijdens het enige kledingillusie-moment in de voorstelling klopte haar timing tijdens de première niet. Een vol Carré kon daardoor in vol ornaat het geheim van ‘the quick change’ zien. Aan de andere kant: zitten we stiekem niet allemaal een héél klein beetje in de zaal in de hoop geheimen te ontrafelen?
Kevinski. (Foto door: Frens te Kiefte)
Het mag dan vooral een Hans-show zijn, het publiek sluit clown Kevinski in haar hart als meest liefdevolle bijrol in de voorstelling. De mimespeler en komiek speelt Hans’ assistent in het verhaal en vormt in de praktijk een fijne tegenhanger voor de bombastische Vegas-energie. Als tweede rode draad drentelt Kevinski – de artiestennaam van Kevin Gorczyński –bewegelijk door de scènes en persifleert zijn eigen mimespel wanneer hij opeens toch blijkt te kunnen praten om Klok de les te lezen. In een lieve eenzame solo etaleert hij pas echt zijn eigen clownstalenten en vallen zowel de lach als liefdevolle bijval vanuit de zaal hem ten deel.
En zo biedt Face the Future toch een interessant inzicht. Juist in de tijd van kunstmatige intelligentie en media-(on)werkelijkheid, bewijst uitgerekend de schijnwereld van een illusieshow dat échte emotie ontstaat uit een échte performance. Zoals Klok het vlak voor de finale kernachtig samenvat: het echte wint altijd van het onechte, geen virtuele realiteit kan live entertainment vervangen.
De illusionist bewijst boven alles vooral een levensechte artiest bij uitstek te zijn. Dat een uitverkocht Carré bij de finale direct opveert voor een staande ovatie mag – ondanks de zwakke dramaturgie – eigenlijk geen verrassing heten.
